Regen, hard werken en afzien

Hallo lieve allemaal!

Hoe is het met jullie? Zijn jullie de hittegolf alweer een beetje te boven? Ik stuurde in een overenthousiaste bui wat zonnestraaltjes naar ons kikkerlandje maar heb geloof ik iets te hard mijn best gedaan. Jullie worden getrakteerd op 30 graden en hier regent het zowaar! En niet zo’n buitje waar wij Nederlanders onze neus voor optrekken maar een heuse stortbui! Zo eentje waar zelfs deze oer-hollandse meid even een schuilplaats voor gaat zoeken.. Gelukkig zit ik veilig binnen in mijn stulpje, in de beschermende aanwezigheid van mijn stoere huisgenoot dus ik ben veilig voor alle onweer en bliksem. Een mooi moment om mijn verhaaltje te schrijven.

Inmiddels zijn we hier de schok van de stroomstoring weer te boven en het dagelijkse leventje is weer in volle gang. Ik zit hier nu 2,5 maand en het voelt zo anders dan de eerste week dat je hier rondloopt! Toen nog gebogen over mijn kaart, in staat om tijdens het korte stukje van de metro naar mijn huis te verdwalen. Nu gebeurt dat nog maar zelden, gelukkig..

Op mijn stage gaat het ook allemaal nog prima! Na een druk weekend of wat arbeidsintensief muisklikken is het altijd weer heerlijk rustgevend om bij mijn stageplek binnen te komen! De prikklok is hier zeker niet uitgevonden, dat is een ding wat zeker is. Een werkdag begint pak en beet rond half 10. Dan moet er eerst bijgekletst worden, computer aan en... goh kijk nou, alweer koffietijd! Dan wordt er een paar uurtjes hard doorgewerkt tot ongeveer een uur voor lunchtijd. Vanaf dan is het namelijk speculeren wat er vandaag op het menu zal staan! En aangezien de lunch hier een 3-gangen plus 20-extra’s menu is, moet daar natuurlijk even de tijd voor worden genomen. Alleen de donderdag is nooit een verrassing, dan is het namelijk de Spaanse versie van ‘woensdag gehaktdag’... inderdaad, paella-dag!

Om vier uur ’s middags schuift iedereen voldaan en weldoorvoed weer aan. Van vier tot zes wordt er dan ook hard gewerkt. Mail bijwerken, bureau opruimen, alles klaarleggen voor morgen.... je kan het maar beter gedaan hebben! Sommige collega’s gaan zelfs kopietjes maken... strebers! Ondertussen komt het gehele repertoire van de Spaanse BZN en Jan Smit en consorten voorbij. Je snapt dus wel dat ik altijd doodmoe thuiskom van zo’n intensieve werkdag!

Gelukkig komt er af en toe nog bezoek langs, om mij uit mijn ‘workaholic’-bestaan te sleuren. Annemarie en Katrien zijn me met een bezoekje komen vereren! Ze moesten mij natuurlijk meteen weer overrulen met hun mega appartement met zwembad.. (maar in plaats van Hippe Huisgenoot een duitse moeder, ha!). Maar het was een super weekendje! Naar het strand geweest, naar park Guell, door de stad geslenterd.. Heerlijke tapas gegeten en niemand liet zich kennen toen de gefrituurde sardientjes op tafel kwamen, met kop & staart gingen ze naar binnen; alsof het frietjes waren! Uiteraard hebben we ook het mooiste plekje van Barcelona niet overgeslagen: de Ramblas! Dit poetisch stukje straat, waar je echt geweest-moet-zijn en waar je je even helemaal weg waant van Nederland.... Wel echt even helemaal weg was toen we helemaal ‘bohemien-verantwoord’ met een fles cava in park Montguic uitkeken over de verlichte stad, super!!

Toen Katrien & Annemarie dinsdag weer richting Nederland waren gegaan, moest er toch zeker twee volle dagen gewerkt worden. Dat was wel even afzien. Maar toen kon het feest weer beginnen. De Tibbe delegatie bestaande uit Menko en Arjan kwam namelijk even over naar Barcelona! In hun uiteraard altijd drukke agenda’s (ahum) bleek nog net genoeg ruimte te zitten voor een retourtje met de costa-express naar Barcelona! Dit ‘werkbezoek’ was natuurlijk een zeer serieuze aangelegenheid, maar toen bleek dat de vergaderzalen bezet waren zijn we maar naar een bar aan het strand gegaan. Maar het zat ons niet mee deze avond, eenmaal daar aangekomen bleek dat het water op was. Verdorie, dan toch maar die fles champagne! Voor het avondeten werd wel even flink uitgepakt. Immers, je collega’s komen niet iedere dag naar Barcelona overvliegen en het is toch op kosten van de zaak, dus... vooruit doe een gek, we nemen gewoon een Mc flurry én een kopje koffie na dat happy meal! Het was echt smullen geblazen!! Maar van hard werken krijg je honger, dus ’s avonds begonnen de hollandse magen toch nog wat knorrende geluidjes te maken. Toen hebben we een restaurant opgezocht... het type restaurant waarbij je altijd weer blij bent dat je niet perongeluk dat glas rode wijn over dat smetteloos wit & gesteven damasten tafellaken (of nog erger: de ober) hebt gegooid. Maar het hoofdstuk ‘Brechtjes Blunders’ bleef deze avond –wonder boven wonder- beperkt bij slechts 1 keer uit een hangmat vallen. Wat restte, was dus een heerlijke avond met geweldig eten in een restaurant met zeezicht.. het leven is zo gek nog niet

Het bleek ook dat Hotel Brechtje haar deuren geopend had. Broerlief zat namelijk 50 km verderop met zijn vrienden in een huisje en aangezien hij z’n lieve zus zo vreselijk miste, besloot hij maar een paar avondjes langs te komen. En voor het geval ik eenzaam was hier nam hij meteen maar wat vrienden mee. Het waren twee superavonden! Lekker gegeten, de hipste clubs bezocht en weinig geslapen. In een rokerige sherlock-holmes kroeg heb ik de basisbeginselen van het intellectueel uitdagende spel ‘fiven’ bijgebracht gekregen. Dit was uit nood geboren, omdat het Spaanse vocabulaire van een van de jongens de woorden ‘spelkaarten’ en ‘dobbelstenen’ niet helemaal bevatte. Het hotel (hoezo, 2 bedden en een bank met z’n vijven kan toch best??) is niet optimaal benut, gezien het feit dat we beide avonden zo rond het ochtendgloren weer thuis kwamen..

Verder gaat het Spaanse leventje hier zijn gangetje. Buiten de bezoekjes om wordt er gewerkt aan ‘poppetjes maken voor gevorderden’ (voor de geïnteresseerden: een voorbeeld bij de foto’s) en verder ben ik ook bezig met mijn algemene ontwikkeling. Alleen maar feesten in het buitenland vind ik zo oppervlakkig, daarom heb ik me ingeschreven voor een aantal cursussen. Momenteel ben ik bezig met de cursussen ‘de Spaanse keuken’, ‘cocktails: variëren kun je leren’, ‘nachtzwemmen voor gevorderden’ en ik volg de Spaanse LOI variant van vrijetijdskunde. Tot nu toe met groot succes. Minder succesvol is de Spaanse les, ondanks dat ik mijn huiswerk altijd braaf maak is het nog niet bepaald vloeiend. Dat talen gen heb ik niet geërfd, paps en mams bedankt. Wel heb ik een of ander vreemd gen dat het beter gaat op het moment dat ik alcohol gedronken heb. Dan denk ik altijd dat ik het vloeiend spreek.. Vreemd. Iets voor de volgende cursus misschien.

Liefs,
Brechtje

Ps: vast een sneak preview voor het volgende stukje... op veler verzoek zal ik dan wat vertellen over de jullie allen welbekende en onovertroffen uberhippe Huisgenoot! Misschien zelfs met foto...