Mijn werk (en wat er niet werkt..)

Dar es Salaam is tropisch warm op het moment en de dagelijkse regenbuien veranderen de stad in een grote modderpoel. Het is alweer twee weken geleden dat ik op field trip was, dit keer naar het noord-westen van Tanzania in het grensgebied met Uganda en Rwanda. De reis erheen was al een avontuur opzich. Wachtend op het vliegtuig in Mwanza (vertraging kijk je hier echt niet meer van op) wezen mijn collega en ik lachend naar een schattig speelgoedvliegtuigje dat daar stond. Totdat het kwartje viel (slik) en bleek dat wij met dit mini vliegtuigje het Victoriameer over gingen steken. Dat het trapje maar 1 persoon per keer kon houden en daarbij vervaarlijk schudde, boezemde niet echt vertrouwen in. Maar uiteindelijk was het een prachtige vlucht over dit grootste meer van Afrika.

Het blijft indrukwekkend hoe je binnen een tijdsbestek van een paar uur in een compleet andere wereld terecht kan komen. Van grote drukke stad naar kleine dorpjes, in plaats van verkeerschaos en file alleen maar zandwegen, waar koeien en ezeltjes op de weg eerder regel dan uitzondering zijn. We verbleven in Kagera, een klein plaatsje verscholen tussen bananenplantages en groene heuvels. Wat een contrast is deze omgeving met mijn vorige reis. De stoffige zandwegen in Arusha, de droge dorre vlakten en de lemen hutjes staan me nog duidelijk voor de geest. Dit gebied heeft aan regen geen gebrek en dat is duidelijk te zien als we door de groenbeboste heuvels rijden. Het lijkt wel een ander land.

Het karakter van deze field trip is ook heel anders dan de vorige. De primitieve boerenorganisaties, geimproviseerde kantoortjes en carbonpapier hebben hier plaatsgemaakt voor een goedlopende boerencooperatie. De voorzitter neemt ons op sleeptouw en laat vol trots zijn kantoor, de opslagruimte en de vergaderzaal zien. Morgen is er een bijeenkomst met alle boeren uit de regio, of we ook willen komen? De ingevulde formulieren die zou meenemen is hij helaas vergeten, maar hij belooft ze te scannen en naar me te mailen. Ik geloof mijn oren niet, maar inderdaad: twee dagen later heb ik de gevraagde formulieren in mijn mailbox. Een inspirerend voorbeeld van hoe een boerenorganisatie ook kan werken. We bespreken de samenwerking met het WFP, bezoeken de lokale markt en gaan naar huis met een nieuw offer om nogmaals 500 ton bonen te kopen. De oogst is hier goed dit jaar.

Na terugkomst van deze trip heb ik de afgelopen twee weken heb ik op kantoor gewerkt. Dat levert soms de nodige frustraties op, want als je vol enthousiasme terugkomt uit the field dan wacht hier onvermijdelijk de bureaucratische molen. De weg van offer tot contract is lang en zit vol omslachtige procedures en regels. Het vraagt organisatorisch blijkbaar ook een behoorlijke omslag voor het WFP om in plaats van met grote internationale traders te werken met lokale boeren.

Naast het werk, wat ondanks de frustraties nog steeds super interessant is, bevalt het leven in Tanzania ook nog steeds goed. Vorig weekend zijn we met een stel vrienden gaan hiken in de Usambara mountains, ongeveer 400km ten noorden van Dar es Salaam. Het was een prachtige omgeving en wat ook heel fijn was, het was een stuk koeler! Hier in Dar vallen de mussen zowat van het dak, niet echt bevorderlijk voor het decembergevoel :-) Al moet gezegd worden dat de supermarkt in mijn wijk een dappere poging doet om iedereen in hogere kerstsferen te brengen. Sinds november al hangt er kerstversiering, compleet met een enorme hoeveelheid knipperlichten, kunstsneeuw en er draait continu hetzelfde kerstdeuntje....

Tot slot nog een kleine impressie van Afrika: de airco, die gerepareerd werd terwijl ik mijn vorige stukje schreef, werkt nog steeds niet (echt waar!). Ik ben al zo’n 2 maanden, 12 pasfoto’s en 9 formulieren verder en heb nog steeds mijn residence permit niet rond. Pogingen om een bankrekening te openen heb ik na 2 aanbevelingsbrieven en 3 uur wachten, op aanraden van mijn collega’s gestaakt. Het feit dat ik na twee dagen al wist wat ‘pole pole’ betekent, en er pas recent achterkwam dat er ook een woord is voor ‘vlug’ zegt denk ik wel genoeg... Maar ondanks alles wat ontbreekt, niet werkt of niet functioneert, is het toch vooral een prachtig, vriendelijk en vooral heel indrukwekkend land. Op naar mijn eerste kerst in Afrika!

Liefs,
Brechtje